o gece, uzun bir aradan sonra tavanı seyretmiştim yine.. diğer odanınkinden pek de farklı
sayılmaz, ben daha ziyade oraya alışkındım ama, bu da aynı.. tavan tavandır işte *
yurt servisinin içinde tolgayla yan yana yol alırken, vefalı dostum bendeki sıkıntıyı farketmiş olmalı
ki sordu,
"noldu la daha kendine gelemedin herhalde, daha bana anlatacakların var ona göre ;)"
"iyiyim ya..anlatırım kanka.. zaman bol.."
"sen bir şeye mi bozuldun yoksa yorgun musun aq?"
"yorgunum be abi.. neye bozulcam"
"ne biliyim, bi durgunluk var da üzerinde.."
"uyumamaya çalışıyorum.."
"aynen lan..şu gece oturmalarını azaltmak lazım, öğlene kadar ayılamıyorum sonra"
tolga benim uykusuzluğumun gerçek nedenini henüz bilmiyordu..ona olanları henüz tam
anlamıyla anlatmamıştım..bu gece yapacağım harakiri den de haberi yoktu tabi.. söyleyip de aynı
sitemleri duymak istemiyordum..bu benim hayatım.
araçtan indim, beynimi oyan düşüncelerle dalgın dalgın sınıfa giden koridora girdiğimde beni
büyük bir sürpriz beklediğini nereden bilebilirdim?
ozanın sitem dolu sesi yankılanıyordu, "ne istiyor bir bilsem anlamıyorum ki abi! her şeyimi
verdim ya..her şeyimi!"