Hiç unutamadığım bir anıyı paylaşmak istiyorum sizinle beyler . Tek partta anlatıyorum çocukluğumu . Biraz uzun ama okuyun eminim beğenirsiniz . Sene 2005 filandı .

istanbulun ücra bir köşesinde istanbuldan bi haber büyüyen bir panpanızdım . Çok fakirdik . Ama mutluyduk annemle babam biribirlerini çok severdi beni seven sahip çıkan bir abim de vardı . Babam abimi çok büyük zorluklarla şehir dışına üniversite okumaya yollamıştı . Ben ise o zamanlar veledin tekiydim sahabtan akşama kadar mahallede top , taso oynayan biriydim . Akşam 6 buçuk gibi babam servisten indiği zaman gidip ona sarılırdım beni kucağında eve zütürürdü öpüp koklardı . Sabahın ilk ışığından akşama kadar fabrikanın bir köşesinde dikiş dikerdi . O zamanın parasıyla 300-400 milyon maaş alıyordu . Bir de üstüne bir sürü borç , abimin okul masrafları falan filan . Cumartesi Pazar babam bir yere garson olarak çalışmaya gidiyordu annem de orada bulaşık yıkıyordu . Ordan aldıkları tüm para abime gidiyordu . Geri kalan para da istanbul da geçinmek için anca yetiyordu artı bide borçlar vardı .

Fazla sıkmadan size olayı anlatayım . Bir gece eski püskü hurdacıdan aldığımız antenli TV de çizgi film izlerken annemle babamın mutfakta bişiyler yazıp çizdiğini gördüm . Şüphesiz hesap yapıyorlardı kesin . Gidip kapıdan dinlemeye başladım annem babama ;

Taneri okula yazdırmazsak olmaz , geç başlamasın oğlum diyordu . Babam ise seneye başlasın diyordu . Durumumuz iyi değil diyerek ekledi . içeri girdim babam beni kucağına oturttu ne yapıyorsun diye sordum . Resim çiziyorum oğlum dedi . Bana leylek çizmeyi öğretti çok mutlu olmuştum ...

Ertesi sabah kahvaltı edip dışarı çıktım arkadaşım ömer mavi okul önlüğünü giyinmiş bize biliyor musunuz ben okula başlıyorum dedi . Ben kafamı öne eğip eve gittim . Akşam babam yine geldi beni dışarıda göremeyince merak etmiş acaba hasta filan mı oldum diye direk yanıma geldi . Beni öptü hasta mısın oğlum dedi niye dışarıda değilsin dedi bende hasta değilim canım istemedi dışarısını baba dedim . Sonra annem yemeğe çağırdı babam mutfağa gitti .

Beni mutfakta görmeyince Annem bağırdı Taneeeer gel hadi . Boynu bükük gittim . Annem babama baktı . Babam taner neyin var ? dedi .

Sonra ben Baba ben arkadaşlarımla okula gitmek istiyorum ama siz beni göndermiyecekmişsiniz dün akşam sizi dinledim dedim. Ben mavi önlük beyaz yaka da istemiyorum pahalı bişiydir belki ... ama beni yollayın dedim .

Babam elindeki kaşığı bırakarak , ağlamaya başladı . Annem de öyle . Babam Samsun 216 sını alarak dışarı çıktı saatlerce annem bana sarılarak ağladı . Şu an bunları yazarken gözlerim doldu . Yazsan film olur o zmanki halimizi ...

işte öyleydi halimiz şimdi ise Abimin Etilerdeki bir şirketin de abime yardım ediyorum . Durumumuz çok iyi allaha şükür abim sayesinde kurtulduk ... Şukular abime beyler