bir iç dökme yazısını paylaşıyorum ...

Yine bir dal yaktım aşkindan . Aslında tutuşan tütün değildi yüreğimdi . 3 sene oldu . Maviş gözlerinle bakmaz oldun bana . Her gece seni düşünüyorum . Sanki gündüzleri düşünmez gibi . Aşkından şair oldum biliyor musun yokluğunda . ilk bestemi sana yapmıştım ucuz gitarımla . ilk şiirimi sana yazmıştım . Bir baksan bin yanarım anlıyor musun . Belki artık seni sevdiğimi bile bilmiyorsun . Unutmuşumdur sanıyorsundur . Anlatamam derdimi kimseye gururum batsın . Ah be mavişim ... Bunları yazarken kalbim titriyor biliyor musun ellerime zor hakim oluyorum . Atışlarını harflere dökmek için . Cesaretim olsaydı şimdi ki kadar . Belki gelir konuşurdum dibine kadar . Ah biri şunları okutsa sana dersin belki kim bu adam . Benim işte o . Senin addıbınım . Tıpkı senin benim kadınım olduğun kadar . Nazımın Piraye ye mektupları gibi , ferhatin Şirine aşkı gibi sevdim seni . Şimdi herkes koşuyor peşimden , bana aşık olan kaç kişi var biliyor musun . Dur dur ben bile bilmiyorum ki ...
Herkes soruyor sevgilin var mı ? Yok diyorum inanmasalarda . Yok diyorum . Aslında var biri kalbimin tam ortasında her gün damarlarima izmariti basan . Ama çok uzakta . O kadar uzak ki bir o kadar da yakın olduğu kadar . Her gün görünce seni uzaklara dalıyorum . Belki sende beni seversin diyorum bir gün . Hayır neden sevmedin onu da bilmiyorum . Tüm kızlar peşinde koşsa da bir sen etmiyor . Etmiyor işte . Etmiyor ... Neden bu kadar seviyorum aq neden . Eskileri düşündükçe seni hatırlatıyorum . Yine dalıyorum uzaklara içinde sen olan hayaller kuruyorum . Tıpkı su an yaptığım gibi . Saat kaç oldu hayaller kuruyorum...

Ah şu rakı beni bayıltmasada bir kaç mısra daha sıralasam gözlerinin hatrına ...