Ben öyle hıyar gibi dikilmiş, büyülenmiş gözlerle az önce arabasından inen eski sevgilimi
süzerken, kendisi de başta gözü dünyayı görmez tavırlarının ardından beni farketti, delici
bakışlarını üzerime dikince ezildiğimi hissettim, oha..ne kadar şık ve güzel olmuştu.. aynı
zamanda da olgun ve korkunç derece öz güvenli-ulaşılmaz..
Topuklar yere vurmaya başlayıp, bana doğru (aslında girişe doğru) yaklaşırken, biraz da o anın
verdiği gibkoluktan sıyrılmak çabasıyla, dilimi tutamayıp,
“ou..hayırlı olsun” diyebildim.. dediğim anda da pişman oldum aq..gerizekalı herif.. daha hala
utanmadan, ne yüzle konuşuyorsun sıçıp sıvadığın kıza..
şimdi orda bana bakıp, “sen ne diyon yarrrrraaağğm” dese, hiçbir şey diyemem yani.. haklı..
Ama öyle bir şey demedi tabi (ben söylemesem siz tahmin edemezdiniz zaten (: ), onun yerine
ukala ve küçümseyen bir gülümseme yayıldı dudaklarına, “sağol” dedi soğuk ama anldıbını
koruyan bir sesle (anlamı, “seni dıbına koduğumun çocuğu seni” gibi bir şey olsa gerek)
Tabi ben yüz bulunca, az önce yaptığım salaklığa devam ederek,
“artık arabayla mı gidip geleceksin? Çok yakmaz mı ;)” diye, güya umursamaz ve gır gır yapan bir
tavırla sordum.. aklımca onu hala ezmeye, küçümsemeye çalışıyordum ama kendim yanında bit
gibi kalmıştım aq..
“arada sırada sadece” dedi yüzüme bakmadan ve yürümeye devam ederek, “bugün merkezde
biriyle buluşmam lazım, o yüzden arabayla geldim” diye ekledi.. sesindeki “ahanda koydum
çocuğu” tonu ve sevincini hissedebiliyordum,
Sormadığım halde, nereye varmaya çalıştığımı anlamış ve beynime gazap tohumlarını saçarak
uzaklaşmıştı,
Girişte gözden kaybolmadan hemen önce,
“ha..iyi..iyi buluşmalar” diyebildim, yine cool olmaya çalışan ama son kelimede çatallaşmasını
engelleyemediğim bir ses tonuyla..
Kimle buluşacak lan?
Ebru böyle süslenmiş püslenmiş, kimle buluşacak?
Okula niye geldi?
Tüm bunlardan bana ne peki?
He?