“evet…doğru duymuşsun.. ayrılıyorum..”
“nedenn?!”
"bilmem…bana göre değil sanırım.. yapamayacağımı anladım.. seneye…dershane filan.. tekrar
hazırlanırım..”
“ya..ya..saçmalama gayet iyiydi notların filan..hem, daha ilk dönemdennasıl anlayabiliyorsun sana
uygun olmadığını? Alan derslerinin a sını bile almadın?”
Dudakları titremeye başlamıştı.. hala inatla gülümsemeye çalışıyordu, ama ağlamak üzere
olduğunu hissettim.. midem
kıvranmaya başlamıştı…işler kötüleşecek..
“anladım işte…anlar insan..”
“Ceyda..bak.. çok..çok saçma bir şey yapmak üzerisin şu anda..2 yıl kaybettirecek bu sana
bilmem farkında mısın? iyice düşündün mü?”
“yeterince şey kaybettim ben zaten..2 yıl koymaz..”
Kitlenip kalmıştım.. dizlerim titremeye başladı.. pencere tarafına doğru sürükledim ikimizi,
bacaklarımı usulca yanan kalorifere yaslayıp sıcaklığından güç almaya çalıştım..
“saçmalıyorsun..” dedim defalarca.. papağan gibi..
“kalamam artık tsigalko mümkün değil” dedi.. artık gülmek için kendini zorlamıyordu.. gözleri
dolarken, ben de iyice güçten düştüm..
“ne demek mümkün değil ya?” diye mivayladım..”benim yüzümden mi?”
Göz yaşları süzülürken, bir “hasgibtir gülüşü” attı yine..
“evet.. senin yüzünden (:”
Ellerimi teslim olur gibi kaldırdım..”salak mıs…saçmalama Ceyda.. böyle.. böyle bir şey mi var
ya?” dedim iftiraya uğramış gibi..
Gözleri parladı,
“sen kal dersen kalırım ama”
“kal!!” diye haykırdım resmen..”kal! kal! Nereye gidiyorsun ya..yüreğime mi indireceksin?”
Ağlaya güle konuştu gene,
“umurunda mı bu kadar?”
“herhalde umurumda, deli misin sen?..kal.. gitme.. duydun mu? Bak kal diyorum!”
“peki kalırsam.. yeniden “biz” olacak mıyız?”
Palm face yaptım.. kalorifer peteğine verdim tüm ağırlığımı, sıcak demirler bacaklarımı
acıtıyordu..oha ya..ne oluyor olm?..kesin kabus görüyorum…böyle bir şey mantık çerçevesine
dahil olamaz.. mümkün değil..