samimi geldi hareketleri,
çok da fazla demagoji yapmaya gerek yok diye düşünüp, “yok be canım.. yaşandı bitti işte.. tabi
insan başlarda çok hesap soruyor kendine, karşısına, hayata..ama illa ki alışıyorsun.. nelere
alışıyoruz şu hayatta..”
“doğru diyorsun” deyip sevgiyle omzumu sıvazladı,
“ben artık beni üzmeyecek, böyle bunalımlara sürüklemeyecek, harbi bir kız düşlüyorum..onu da
öyle arayarak bulamazsın.. kısmet işi biraz.. yetti artık 2 senedir çektiklerim..”
“hımm.. ebruyla da şey olmuştu demi sizin..”
“aynen…bilmiyorum neyi yanlış yapıyorum..ama bir türlü dikiş tutturamadım.. herhalde
yetemiyorum karşımdakilere.. onları anlayamıyorum..ne bileyim, demek ki gerçekten
sevmiyorlar..bir şeyler hissetmiyorlar.. zamane kızları işte.. sözüm meclisten dışarı (:”
Off..of..çok şerefsizim…iki dakikada mağdur rolüne kess!..allaahh..lan ben ne bahtsız adammışım
bee, ayşen olayından haberleri var mı bilmiyorum da, ben kendimi öyle bir anlattım ki şimdi
yani…ebrudan posta yemişim, vay efendim Ceyda bırakıp gitmiş.. laaaayyynn.. acıların çocuğu
detected…
Gülüştü bizim kızlar, “olur be tsigalko…belli mi olur bu işler.. çıkıverir biri bir anda, öyle
umutsuzluğa düşmemek lazım.. üzme kendini..”
“yok canım.. üzmüyorum zaten.. sadece, bekleme modundayım işte (:”
“iyi bakalım.. allah gönlüne göre versin diyelim ;)”
Allah vereceğini verdi bana gene be tuğçecim.. hafta sonu ne tak yiyecez bakalım.. aşağı
tükürsem sakal, yukarı tükürsem bıyık.. merveye yakınlık göstersem, biliyorum, olacak o iş…yani
hiç boşuna kendimi kandırmaya gerek yok…tanışma stilimizden belliydi zaten amk…yakınlık
göstermesem, bu sefer de kıza ayıp olacak..ya da işte aklı filan karışacak, beni kötü biri sanacak
(daha doğrusu kötü biri olduğumu fark edecek)..üzmek de istemiyorum.. gerçi çıkıp ayrılınca
sanki daha mı iyi olacak? Orası da ayrı bir muhabbet…pff.. napıcam lan gibişkenler?