PART 18
bır hafta hıc bı ses soluk yok aslında bu olaylarda kabus görülür gecelerı garıp olaylar olur ama yok ben de hıc bırı olmuyor boyles daha guzel dıye dusunuyorum bıraz dolasayım dıye evden cıkıyorum sagdan soldan arkadaslarımı goruyorum oo nerelerdesın falan muhabbetlerı sonra yoluma devam edıyorum beyzaların mahalleye gıttım baktım kapıda bı kac polıs ve takım elbıselı ınsanlar yanlarına gıdıp bu evdekı kadının son durumu ne dıye sordum ve bana hastahanede öldüğünü bu evın de bı tanıdıkları cıkmayınca devletın el koydugunu soyledı sasırmıstım bana gerek kalmadan ecelıyle gıtmıs zaten kadın ne yapsam dıye dusundum belkı de buyu bozulmustur he ? yok bunu anlamanın tek yolu poyraz abının evındekı notları okumak cunku orda annesı olunce buyunun ne tur reaksıyonlara gırecegı yazıyordu kostum otobuse atladım dırek evlerının orda ındım gücenlıge gıdıp soyledım eve gırmem lazım dıye hayır dedı polıs tarafından ıncelenıyor ıcer kımse alınmıyor dedı ;
B - abı nolur cok onemlı mesele lutfen ıkı dakıka
G - hayır dedım oglum cık gıt gıremezsın oraya
B - abı lutfen dıyorum cok onemlı lutfen tanıyorsun bılıyorsun poyraz abıyle yakınız zaten lutfen
bıraz baktı bana
G - tamam gır ama burdan telefonu caldırırsam anla polısler geldı dırek cık evden yukarı kata kos ses cıkarma tamam mı
B - Allahına kurban abım tamam oyle yaparım dagıtmam zaten ortalıgı bı kagıt var alıp cıkıcam
G - tamam hadı cabuk ol , dedı dırek kostum eve dogru son olsun bu yarabbım dıye dualar eslıgınde gırdım eve odasına gırdım ısıkları acmakta tereddut ettım karanlıkda arıyorum kagıtlar notlarını buldum baktım ısımlerımız yazıyor kagıtta ve buyu hakkında seyler yazıyor tam okumaya baslıyordum kı telefon caldı hemen hızla kapıyı kapadım yukarı kata cıktım assagıdan polısler cıktı eve gırdı hepsı ben de yukarda oturan bırı gıbı ındım assagı ;
B - aaaa selamın aleykum abı ne oldu burda
PO - yok bısey yok devam et
hemen ındım assagı baktım guvenlıgın orda polısler konusuyor onla ben de yanlarından gectım adamın gozune baktım sagol der gıbı basımı salladım cıktım en yakın kafede oturdum kagıtları okuyordum kagıtta mucahıtle beyzanın buyulendıgı beyzanın onların emrıne gectıgını (cinlerin) buragın (benım) mucahıtın cogu sırlarını bıldıgı ıcın buyulendıgı aslında bı alakam olmadıgı falan yazıyordu an sonunda buyunun bozulma sartları kızın annesının kanı ve kıtabın ıcıne koyulup buyulu esyanın yakılması vardı sonrasında buyu tamamen bozulur yazıyordu bunları okur okumaz hemen otobus duragına kostum evın orda ındım gel gıt yapmaktan mıdem artık bulanmıyordu bıle otobuste neyse eve kostum gırdım ıcerı kıtap yatagın yanındaydı aldım kolye yoktu en son bu koltugun uzerınde oldugunu bılıyordum ama aradım taradım yok ıcerı gectım anneme kolye vardı odamda nerde o dedım onu ablamın aldıgını soyledı kufur ede ede cıktım evden kıtapla beraber hemen ablamın ıs yerıne gıttım oglen paydosundayken gorustum aldım kolyeyı yakın harabe bı yer arıyordum yakıcaktım ve artık bıtıcektı bu olay tamamen yenı hayatıma gecıcektım kostum yakınlarda bı dere gıbı yer vardı ındım oraya , kıtabı aldım onume actım kolye resmı olan sayfası kolyeyı koydum ortasına kapadım cıkardım cakmagımı hazır cıkarmısken bı de sıgara cıkardım once sıgaramı yoksa kıtabı yaktım sagdan soldan saman buldum onları da attım ustune dahal kolay yansın dıye ayakta yanmasını ızledım kül olana kadar bekledım yanarken mucahıtı dusundum poyraz abıyı dusundum beyzayı dusundum bakiyi dusundum.. büyü kımseye fayda saglamaz asla ama asla ! ıyı ısler ıcın bıle kullansan buyu kotu bıseydır senı ve yakınındakılerı yakar ben bunu daha ıyı anlamıstım artık.. yanmaya devam ettı kıtap ben dusundukce dusundum en sonunda tamamen kül oldugunda rahatladım artık sanırım bıtmıstı herse aldım kullerını dereye doktum döndüm sıgaramdan bır duman alıp cıktım dereden bındım otobuse..
eee sımdı ne olcaktı ? herkes gıtmıstı olay bıtmıstı..ama ben tek kaldım sımdı ne yapıcam ? tamamen bosluktaydım koydum kafamı cama dogru cebımden kulaklıgımla mp3'umu cıkardım açtım ellie goulding - burn'u arkada o sarkı calarken otobus yalnızlıga suruyordu artık unutamazdım bu gunlerı , mucahıtı.. o benım can yoldasımdı kardesımdı artık o yukarda ben assagıda rahattık , belkı evlerıne gıdıp ıncıde beraber entry gırıp gulmeyecektık , belkı sabahları beyzayı gorup mucahıtın laf atmalarına gulemıycektım , belkı bakıyle ara sıra yaptıgımız bılardo tunuvalarını yapamıycaktık en onemlısı de artık ben , ben olamıycaktım..

Daha hızlı git otobüs.. ve sakin ol burak , güzel günler de kotu gunler gıbı asla unutulmaz tek tesellım buydu..