EDiT:MOBiL VERiDEN ATIYORUM. BiRKAÇ PART SONRA KAPATACAĞIM ŞARJIM AZ VE ŞARJ MAKiNEM YOK.

Yerimden kımıldayamıyordum. Ne yara var ne başka bir şey ama çok ağrıyordu ayağım. Daha sonra Derya uyandı. Her tarafında küçük küçük sıyrıklar vardı.

D-"Sen iyi misin? O da neydi öyle" dedi.

b-"Bilmiyorum ama başımızda büyük bir bela var. Bizimle fazla uğraşacaklarını sanmıyorum. Son Ejderha'nın öldüğünü söylediler fakat yumurtadan haberleri yok."

D-"Söylediler derken? Bir kişi daha mı var yani?"

b-"Fatih denen bir çocuk da vardı. Bayağı tehlikeli birisi. Gözleri turuncu turuncu yanıyor ve sana hipnoz gibi bir şey yapıyor. Ayağıma kılıç sapladı ama yara falan yok ve kalkamıyorum acıdan." dedim. "Bana Ta-ar ımı uzatır mısın?" dedim.

D-"Benim de ona dokunmam lazım. Neden bilmiyorum ama iyi gelecek gibi hissediyorum." dedi ve yumurtamı yanıma getirdi. Yuvarladı desek daha doğru olur. Kocaman yumurta amk. Ona dokunduğum anda sanki bütün dünyam güzelleşti. Mutluluk hormonlarım tekrar salgılanmaya başlamış gibiydi. Kendimi gerçekten daha iyi hissediyordum. Hatta dalgınlığa gelip ayağa kalktım. Sonra acısından geri yere düştüm. Bu nasıl bir şeydi böyle? Sadece pgibolojik olarak acıması lazımdı. Ama gibtiğimin acısı geçmiyordu. Daha yumurtaları beklememiz lazımdı. Ne kadar zamanda çıkacakları hakkında bir fikrim yoktu. Acı yavaş yavaş geçiyordu. Ayağa kalkmaya başlamıştım. Sadece sendeleyerek yürüyordum o kadar. Akşam olmuştu Ejderha'nın gidin dememesi gerçekten zoruma gitmişti. Derya da zaten hüzünlü bir şekilde arkasına baktı. Yumurtaları bıraktık ve eve doğru yola çıktık. Babamla anlaştığımız sohbet saatimize 1 saat vardı. Eve gittiğimde artık sadece yemek hazırlayacağım endişesiyle gitmiyordum. Sonunda bir şeyler iyi gidiyordu. Ve yine Ejderha'nın son tavsiyesi sayesindeydi.