Uyandım. Sadece yarım saat olmuştu. Emre'yi düşündüm acaba napıyordu gavat? Odadan çıkmaya karar verdim. Kimseye güvenmiyordum ve zımbırtıyı takmaya karar verdim. Odadan çıktım ve Emre'nin odasına gittim. Boştu. Anlaşılan benden önce çıkmıştı. Yürümeye başladım. Bir çok insan bana bakıyordu. Benim onlara baktığımı görünce telaşlanıp işlerine bakıyorlardı. Yürümeye devam ettim. Çok garip ve büyük bir yerdi. O esnada biri önümde durdu ve "Hanımefendi sizi çağırıyor." dedi. Takip etmeye başladım. Asansöre bindik ve bir üst kata çıktık. Bir kapının önünde durdu adam ve arkasını dönüp gitti. Kapıyı açtığımda Ellie ve Emre yemek yiyorlardı. Emre biraz daha rahat görünüyordu. Ellie'de yine aynı cesur kadın tavrı vardı. 25 yaşlarında olduğunu tahmin ediyordum. Beni görünce "Aa hoşgeldin. Seni bekliyorduk." Yürüdüm ve Emre'nin yanına oturdum. Tabağım hazırdı bile. Soslu et falan vardı ama adını bilmezdim bu tür şeylerin. Konuşmaya başladı."Yüzyıllar boyunca Suikastçiler ve Tapınakçılar savaştılar. Aslında iki taraf da aynı takun lacivertiydi(bunu demesine inanamamıştım) ama küçük bir fark vardı ve bu fark aslında her şeyi meydana getirdi. iki taraf da barış istiyordu ama Tapınakçılar yasalarla ve belli başlı bir kısıtlamaların olması gerektiğini söylüyordu. Suikastçiler ise insanın hiçbir kısıtlama olmadan özgürce yaşaması düşüncesindeydiler. Bu onları ayırdı ve yüzyıllarca savaştılar. Amerika, Endülüs(ispanya), italya, Fransa, Mısır ve Türkiye." Şarabından bir yudum aldı.