Standart selamlaşmalar derken büyük an erken geldi. Ben en azından ilk tenefüste sınıfa gelirler de döverler diyordum, ama sabırsız zırtolar. Okulun resmen podyumu olan merdivenlerden inerken 3 tane dırzonun sol taraftan ıslık çalmasından çaktım olayı, nasıl kurtarabilirim durumu diye düşünmeye başlamıştım bile. Merdivenlerden coolluğumu bozmadan inip hızlı adımlarla kalabalığa doğru ilerlerken sırtımdan tutan bir el hissettim. Bakın arkadaşlar bazı anlar vardır, zaman yavaşlar, teriniz buz gibi akar, yaşadıklarınız aklınıza gelir. iki seçeneğim vardı, ya efendi gibi dayağımı yiyip okuldaki tüm otorite ve itibarımı kaybedecektim, ya da gerçekten babamın oğlu olup hayırdır kardeş moduna geçecektim. Şimdi diyeceksiniz ki, ulan dayak yemeyi baştan kabullenen adamda neyin otoritesi? Zeka güzel kardeşlerim, manipüle etmeyi bilirseniz her şeyi başarabilirsiniz. Ben ilk kez ikinci seçeneği tercih ettim o gün. Sırtımdan tutan ele karşılık olarak durdum. Adam netmiş beyler, daha arkamı tam dönmeden çenemin sol tarafına bir yumruk indi. Hasgibtir lan, koyarmı anadolu çocuğuna o yumruk. Gökhan Saki'nin bir maçında dönerek vurduğu bir yumruk vardı. ilham perimi bulmuştum. Gerisi şanstı, daha dönerken içime doğdu tutacağı o yumruğun. Çaaaat diye bir ses ve bizim dırzo yerde. Bahçede kimseden çıt çıkmıyor. ilk görev başarılı, ama gerisi? Dırzolar şoku atlatana kadar bir 5-6 saniye geçti sanırım, bir de baktım geliyor gönlümün fedaileri. Dırzolar sağlam bir dayak yedi beyler, sol taraftan yediğim yumruk dışında pek kayda değer bir darbe almadım. Bu benim ilk kavgamdı, ciddi ciddi ilk kavgam. Sanırım kazanmıştım, derse girmek yerine doğruca müdür yardımcısının odasına. Sağlam bir azar, veliler aranıyor. Bizimkiler bu saatte açmaz rahatım. Sırıtıyorum bin bin. Annemi aradı önce, elbette açmadı. Babamı aradı, kapatta gidelim derken, müdür yardımcısının ağzından şu kelimeler döküldü.

-M.Y; Günaydınlar efendim, ben Gibindirikbiri'nin okulunda görev yapan M.Y Ilgaz Bayar.