Gizem ağlıyor, bağırıyordu.Onun dönüşeceğini bildiğim için ona dokunmuyordum. Savaşa dönüp Onu burada tutamayız. Nasılsa dönüşecek.Onu bırakmalıyız.dedim. Savaş arabayı durdurdu ve bana dönüp Hayır dedi.Burada kaldığımız günlerde onun bana gerçekten değer verdiğini anladım.O benim için çok özel biri oldu. Bana dönüp Onu seviyorum dedi.Onu hastaneye zütürmeliyim.Bir ihtimal iyileşebilir.
Hayır diye sert bir şekilde bağırdım.O da diğerleri gibi sokakta et için gezen bi yaratıktan farklı bir şey olmayacak.10 saat sonra sana değer veren o güzel kızın yerini boş gözlerle bakan ve seni yemek için bekleyen bir zombi alacak.Bunları o kadar bağırarak ve sert söyledim ki Savaş çaresizlik içinde sustu. Gizem bana doğru ağlayarak gelipSen insanlara bu kadar mı değer veriyorsun? Senin için olduğum şey bu mu? Savaşın dediği gibi düşün.Bir hastane... Belki iyileşirim ve belki dönüşmem... Tabii ki dönüşeceksin dedim ve üstüne yürümeye başladım. Melisa bu arada arka kapıyı açtı. Savaş araya girdi ve Bunları onun yüzüne vurma. Atlatmaya çalışıyor
Atlatmak mı? O da kahrolası bir virüslü olucak. dedim. Ortalık iyice kızışmıştı. Savaş iyice öfkelendi ve GiZEM BURADA KALIYOR!! dedi. Gizem bu arada kan kusmaya başladı. Midesini tutuyordu. Melisa ani bir hareketle arka kapının hemen önünde duran Gizem'in göğsüne ateş etti ve sert bir tekmeyle araçtan dışarı atıp kapıyı kapadı. Savaş Hayır diye çığlık attı ve Melisa'nın boğazına yapıştı. Gözünden yaşlar akıyordu. Olayın şokundaydı ve Melisayı boğmak üzereydi. Suratının yan tarafına sert bir yumruk attım ve Melisayla ikisi aracın içinde yere kapaklandı.