Lise 3'te ailemin ısrarı üzerine okul değiştirmek durumunda kaldım. Onlar sadece ergenliğin verdiği o isyankar ruh halinden kaynaklı bir durum sanıyordu bunu. Özel bir okula yollamışlardı beni.

Okulun ilk günü biraz geç kalmıştım, sınıfa nefes nefese girip özür dileyerek yerime doğru geçerken ön sıradan: "Lan bu tip ne dıbına koyim?" şeklinde bir fısıltı duydum. -O anki tipim; Siyah kemik çerçeve gözlük, bir adet siyah t-shirt, düz normal bir kot pantolondan oluşuyordu-
O an o fısıltıyı yaratan insan müsveddesinin soluk borusuna tahta kalemini saplamamak için kendimi o kadar sıktım ki tırnaklarım avuç içimi kesmişti. Yerime oturup 40 dakika boyunca o fısıltıyı yaratan çocuğa kilitlendim. Teneffüs ziliyle birlikte yanıma çocuğun biri atladı, adı Murat.
Murat tanıdığım en geveze, en içten ve en saf çocuktu. 10 dakikalık teneffüste bana bütün hayatını özet geçip, üst kattaki ikiz kardeşini zorla sınıfa sokup beni onunla tanıştırmıştı. Ah diğer bana ne kadar benziyordu...