Özet geçecem beyler..

Bundan 14 yıl önce izciydim. Bir grup izci arkadaşla 10 günlüğüne Ayder yaylasına kamp yapmaya gittik. ilk 5 gün her şey yolunda gidiyordu..

Gündüzleri yaylada gezintiye çıkıyor, geceleri ateş etrafında şarkılar söyleyip, yatmaya yakın da birbirimize korku hikayeleri anlatıyorduk.

5. gün arkadaşlar, yanlarında getirdiği sardalya konservelerini yediler. Ben sardalya sevmediğim için onun yerine pilaki almıştım, onu yedim. Sabah kalktıklarında hepsine bi hâller oldu: karın ağrısı, bulantı, kusma derken bir de ishal oldular. Sanırım zehirlenmişlerdi.. Bir yandan kusarlarken-sıçarken bana da' şansli pislik ' seni diye laf atıyorlardı.

Öğleye doğru biraz düzelir gibi oldular, lakin hepsi bitkin düşmüştü ve bir köşeye çekilip uyuklamaya başladılar. Ben de onlar uyurken yaylanın yukarı taraflarına doğru gezintiye çıktım.

Tırmandıkça ağaçlar seyrekleşti, düz tabak gibi geniş bir alana geldim. 2 futbol sahası büyüklüğündeki alanın içi; sümbül, lale, arslan ağzı gibi çiçeklerle bezeliydi. Çiçeklerin arasına asker bavulu gibi kendimi bıraktım, gökyüzünü seyre dalmaya başladım. Bulutlar bir yapbozu tamamlamak istercesine birbirlerine karışıyor, ayrılıyor tekrardan küme oluyorlardı. Bulutların dansını izlerken gözlerim ağırlaştı, uyuyakaldım.

Bir çığlık sesiyle yerimden zıpladım. 100 metre kadar önümde, bir kadını 3 kişi soymaya tecavüz etmeye kalkışıyordu. Etrafıma şöyle bir baktım; bir dal parçası bile yoktu üstlerine saldırabileceğim.. O an yanımda bu adamları halledebilecek, koca bir yürekten başka bir şeyim olmadığını anladım.

Ya kaçacaktım ya da bu uçkuru gevşekleri halledip kadını kurtaracaktım. Bismillâh deyip, doğruldum. Adamlar gözü dönmüş bi şekilde kızı anadan üryan haline getirmiş, salyalarıyla kıza hücum ediyorlardı. Kız da bağırmaktan sesi kısılmış olduğu halde direniyordu.

"huur çocuklarııı" diye baģırdım ve kubararak adamlara doğru hızlı adımlarla gitmeye başladım. "Bırakın laannn kızı" diye sesimi kalınlaştırarak tekrardan baģırdım. Bir yandan içimden 'ayetel kürsi' duasını okurken, aklımdan da 'allahım korkup kaçsınlar' diye geçiriyordum. Çünkü bu binlere yaklaştıkça benim 2 katım olduklarını gördüm. Gerçi ben kadar olsalar da nihayetinde 3 kişilerdi, her türlü gibip atarlardı.

Kızı bir kenara bırakıp, birbirleriyle konuşmaya başladılar. Aramızda 40 metre kala; en iri yarı olanının" bunu da ben giberim" dediğini duydum. Vay ag, kızı kurtarayım derken kumbarayı bozdurmak varmış kaderde diye düşündüm, olduğum yerde kaldım.

Ben durunca iri yarı olanı pantolonunu çıkarıp " koş bakalım seni yakalayıp öyle gibicem, heyecana bayılırım "diye bağırdı. Kan beynime sıçradı. "Senin ananı avradın giberim" diye yumruklarım sıkılı bunun üzerine koşmaya başladım..

Birden kız benden tarafa doģru ani bi hareketle geçti, bana doğru koşmaya başladı. Bu muallakler bir an durup, gözleri faltaşı gibi açılarak düzlükten aşağıya doğru koşmaya başladılar. Bana bir cesaret geldi sormayın gitsin... Arkalarından " kaçmayın lan gibecem belanızı " diye bağırmaya başladım ama 120 km ile kaçıyorlardı.

Baktım kız da benim kolumdan tutup " koş koş geliyor" diye bağırdı. Kim geliyor demeye kalmadan bi baktım ki ; kocaman boz bir ayı 4 nala doģru yukarı istikametten üzerimize doğru koşuyor.

Kızla koşmaya başladık, arkamıza bakmaya bile cesaret edemiyorduk. Bi ara bi haykırış duyduk.. Boz ayı bizim değil, tecavüzcülerin peşinden gitmişti, birini de yakalamış olmalı ki ses onlardan gelmişti.

Soluk soluğa düzlükten aşaģı inip, bi yerde durduk. Nefes nefeseydik.. Bayağ bir yol katetmiştik ve ayının peşimizden gelmediģine gözlerimizle onaylamıştık. Sanırım biraz uzun bakıştık, ilk defa yüzünü böyle yakından görmüştüm kızın.

Kız bir an çıplak olduğunu farketti ve utandı. Hâlâ birbirimizin ismini dahi sormamıştık, öylece birbirimizin yüzüne bakıyorduk. Nasıl oldu bilmiyorum ama birden öpüşmeye başladık. Dakikalarca öpüştükten sonra kız " senin olmak istiyorum " dedi. Ve olan oldu..

Saatlerce sümbül teberlerin, arslan aģızlarının, leylakların içinde seviştik. Nihayet sevişme sonladığında birinin " kendine geldi " demesi sesiyle irkildim.

Gözümü bi açtım, arkadaşım Eray'ın ablak yüzünü gördüm. Sırıtarak " nasılsın " dedi. "Ne oldu, nerdeyim ben " diye sordum. Kolumda serum vardı. "Pilaki'den zehirlendin, gece zor yetişirdik hastahaneye" dedi. "Ama sizz.." diye kekeledim. "Şanslı pislik, hadi kefeni yırttın, yarına taburcusun, korkuttun bin "dedi eray. Zehirlenen benmişim..

Bazen gerçekle rüya o kadar iç içe geçer ki; hangisinin daha iyi olduğuna karar veremezsiniz. Her pilaki yememde kendimi ayder yaylasında, tecavüzcülerden, ayıdan bir kızı kurtaran kahraman gibi görüyorum. Ve o kızın hayali bir perdeye yansırmışcasına yüreğimin üzerinde belirip duruyor..