Yanındaki tüm arkadaşlarından zekisin biliyorum. Onların anlamadığı şeyleri paketleyip ellerine tutuşturuyorsun.

Yaşın 17, 10 yıl daha hiç çaba sarfetmeden ortamların kralı sensin ! Senle başedemezler züte parmak atan sensin..sen olmadan geyik dönmez, alemlere akılmaz. Bunlar hep diğerlerinden daha zeki olmandan ötürü, farkındasın ve büyük keyif alıyorsun.

Arkadaşların ortalama zeka seviyesine sahip olduğu için, bir yolu takip ediyorlar. Belli bir hedefleri var, ona ulaşmak için çabalıyorlar. Sen onların ulaşmak istediği yeri küçümsüyorsun, çok basit geliyor.

Peki sen ne yapıyorsun ? Hiçbir şey.. O kadar yüksek hayallerin var ki ; onlara bir gün ulaşacağını düşünüyorsun. Nasıl olsa zekisin ve daha yaşın 17'di..

Zaman geçiyor, küçümsediğin arkadaşların basit hedeflerine ulaştılar. sen onların başardıklarını yine de beğenmiyorsun. Çünkü senin ideallerin daha yüksekte !

Zaman bir yerde artık seni bunaltıyor..Bir türlü istediğin yerde değilsin. Hatta hiçbir şeysin.. nerde hata yaptığına dönüp baktığında hep birilerini suçlarken buluyorsun kendini.. sen kabahatli olamazdın çünkü zeki olan sendin..

Bir zaman sonra kendin gibi zeki adamlarla karşılıyorsun, onların senin olmak istediğin yerde olduğunu görüyorsun.. Nasıl bunu başardıklarını sorguluyorsun. Bir bakıyorsun ki; "sermayeden yemişsin" O adamlar çalışmış üstüne koymuş. Sen ise; kendinden aşşağıda gördüklerine bakarak yan gelip poponun üstüne yatmışsın.

Ve zaman sana hiç acımadan geçip gitmiş.. Geri dönüşü olmayan bir yolda çırpınırken, beğenmediģin arkadaşlarının yaşdıbına muhtaç olmuş duruma gelmişsin.. Artık ne ileri gidebiliyorsun ne de geri dönebiliyorsun. Arafta bir yerde acı çekip öylece duruyorsun.

Gençler zekânıza ve yaşınıza aldanmadan, bir istikâmet belirleyip yol almaya bakın. Yani çalışın, sermayeden yemeyin. Günler zor geçer ama yıllar dakikadan farksızdır..