insanız be beyler bunu dibine kadar anlıyorum yaşadıkça. Ben de ergen oldum kendi hayal dünyamda toz pembe düşlerle yaşadım. Komşu kızını, sınıftaki en güzel kızı, deniz kenarında güneşlenen taş hatunu düşledim. Benimle olsa yaa keşke sevse dedim.

Zaman geçti yaş ilerledi üniversite bitti. Hayatın ne kadar da gerçekler üzerine kurulu olduğunu anladım. Görünenin ardındakine inanmak ister ya insan. Sevgilin sana senden soğuduğunu söyler ama sen düşünürsün ya ulan bişeye kızmış siniri geçer dersin. Ama gerçekten de söylediği şeyi olduğu gibi kabullenmezsin ve gün gelir ilişki biter derbeder olursun.

Bi kayayı düşünün. Görünüş olarak da serttir. Yok lan o kadar da sert değil deyip ısırsan dişin kırılır. Kafanı vursan kan revan içinde kalırsın. Aslında kaya hep sertti ve sen onu kabullenmedin. işin sonunda zarara uğradın. Bu kayanın suçu değil bu senin suçun. Çünkü o hep göründüğü gibiydi ve öyle davrandı.

inci benim için çocukken oturduğum mahalle siz de çocukluk arkadaşım gibisiniz. Neşeli olalım giblemeyelim ama aklımızın bi köşesinde hayatın hep realist olduğu kalsın beyler.

içimi dökmek sizle paylaşmak istedim. Zamanınızı aldım kusura bakmayın