Sınıfta tek konuşmayan kişi bendim, yalnızlığı tam olarak dibine kadar yaşamaya mahkum gibi konuşmadım. Hepsi kendilerini akıntıya karşı kendilerini bıraktılar, oysaki ben hala bir şeyi bekliyordum, neyi bilmiyorum ama bekliyordum. Tabi bu diğer kişilerin umurunda mıydı? Dediğim gibi "Hiç bir şeyim yok" sınıftakiler birbirleriyle çok iç içeler. Sohbet konusu hiç bitmez,ben ise kenarına çekilip 2048 oynardım.Ben de sohbetimi rakamlarla yapardım.Ama bu hep böyle olmadı. Hatta bir gün

Murat:depresif filozof, kanka kantine gidip bana su alsana
Murat'a baktım, boş bir şekilde, hiç bir anlam vermeden baktım. Sonra senle mi uğraşacağım diye yüz ifadesi bırakıp gitti.
Dediğim gibi arkadaşlar ben nötrüm. Faydam olmaz zararımda,zil çaldı.Çantamı toplayıp okuldan çıktım,bir şekilde deniz kenarına gittim. banklardan birine oturdum ve izlemeye başladım. Deniz bile akıntıya doğru ilerliyor ediyordu.Ben hala oturuyorum, burada neyi beklediğimi düşünüyorum.