Velhasıl lise başlamıştı ve ben ilk günden geç kalmayı başarmıştım. Bu tür sorumsuzluklarım babamı hep rahatsız etmişti ancak bu alışkanlığımı değiştirememiştim. Geç kalmam'dan dolayı sınıfta oturmak isteyeceğim heryer dolmuştu en arkada tek başına oturan bir çocuğun yanına geçtim.
ilk gün sadece çevremde olup bitenleri izliyordum etrafa ve insanlara alışmaya çalışıyordum. Gözlüklü, inek tabirini yakıştırdığımız insanımsılar en ön sıralara dizilmişti. Hemen arkalarında normal insanlar ve en arkada derslerden soyutlanmak isteyen benim gibiler bir topluluk olmuştu.