Şehre vardığımızda serin bir cuma akşamıydı. Babamın yardımıyla yurda yerleşme işlemlerini falan hallettik. Bende seviniyorum işte yurda gidicez çok iyi amk rahatız ana baba dır dırı yok falan diye.. hiç umduğum gibi değildi.. 58 tane yaşları ara ara değişen ter kokulu huur çocuğu doluydu yurt.. öyle Amerikan dizilerindeki gibi herkesin kendine ait bazalı yatağı falanda yok, bildiğin askeriye amk ranzalı falan, yaşı büyük olan muallakler genellikle hep üst kattalar altlarda da yeni gelenler var bende gittim yerleştim bi tane alt katta olan ranzaya ,üstümde Veysel isimli 170 boylarında 12. Sınıfta sınav stresinden ötürü yüzünde yüzlerce sivilce çıkmış istanbul ağzıyla konuşan kenarları sarı ,yuvarlak gözlüklü çirkef cimri bir huur evladı var. Daha ilk günden "gece gıcırtı falan istemem hee ona göre !" Dedi bana "estağfurullah abi "dedim. Fiziksel olarak anasını bile gibebilirdim ama hiç bilmediğim bir şehirde hiç bilmediğim bir okulun yurdunda hiç tanımadığım bir adama atar yapmanın ne kadar mânasız olduğunu düşünüp sadece öyle diyebildim işte.. biraz daha etrafı süzdüm görünüş olarak benim arkadaş olabileceğim birisi olmadığını farkettim ve uyumanın daha mantıklı olduğunu düşünüp uyumaya karar verdim.