Biraz olsun heyecanımı bastırırım ümidi ile yanımdaki çocukla muhabbet etmeye çalıştım o zamanlar nerede lol falan filan.. age of empires metin 2 vs. bu tarz oyunlar mevcuttu piyasada. Bu oyunları oynayıp oynamadığını hangi takım tuttuğunu nereli olduğunu falan sordum sıkılmış olacak ki "ilgilenmiyoruuum "dedi ağzını yayarak "eyvallah" dedim ve döndüm önüme, sınıfı süzmeye başladım. Açıkçası aklımda hiç karı kız muhabbeti yoktu kafam çok doluydu çünkü sıkıntı çekiyordum evden uzak olduğum için.. ama o an çok garip bir andı benim için..bir düşünsenize dostlar: arkasına gülerek dönen dünya güzeli bir kız.. "benim dünyamın güzeli" ama.. normalde aşka falan inanmam nefret ederim hatta vıcık vıcık ilişkilerden ilk görüşte aşk falan anasını bile giberim ama o an öyle değildi işte içim ısınıvermişti aniden mutluluk ve huzur tohumları ekiyorlardı içime polyanna olmuştum adeta.. mavi gözlerinin içinde boğulmaya adaydım. Saçlarının kumrallığını güneşe tercih edebilirdim o kadar etkilenmiştim anlayacağınız ama romantiklik gerçek dünyada bana göre değildi kendi kendime "aptal mısın lan liseli aşkı yaşayacak ruh halinde değilsin pekekent ! "falan diyordum ancak içten içe o ruh haline girmek için herşeyimi vermeye hazırdım..