Beyler uzun suredir sozlukteyim ama dogru duzgun aktifligim yoktu biraz dertleselim dedim. Ben 5-6 ay kadar once hayatin vermis oldugu bunalma ve tikanikla intihar etmeyi dusunuyordum. Sevdigim kiz beni reddedeli cok olmustu ama sonrasinda bi bunalma depresyon ortaya karigib biseler oldu simdi diyeceksiniz bi amli icin mi.. Yok kardesim hayatimda hersey kotuye gidiyordu.. Ailemle hergun tartisiyordum her konuda her halta sinirlenmeye basliyordum tartismalar gun gectikce artiyodu.. uyku duzenim iyice taka sarmisti nerdeyse gecem gunduzum olmustu.. Hayatimdaki duzen yerle bir oluyordu hergun kotu haberler ust uste geliyor hicbir isim rast gitmiyordu.. Gittikce asabi ve icine kapanik biri oluyordum.. Kendimi ifade edemez bir hale gelmistim artik sinirlendigimde bile sozler bogazimda dugumleniyor gozlerim yasariyordu.. Bir sure sonra yalniz basima sık sık disariya cikmaya basladim sessiz sakin yerlere kafa dinlemeye.. Baslarda ise yaradi ama bir yere kadar daha cok sessizlesiyor insanlardan daha cok bunaliyor nefret ediyordum.. Aklima intihar iyice yatmisti hergun dusunuyordum acaba dusta bileklerimi mi kessem? Yok yok yuksek bir yerden atliyayim oda yemez kendimi zehirlesem? Hic farkina varmadan 3 ayim boyle gecmisti iyice icime kapanmistim sevdigim kiz bile fark edip surekli beni izler hale gelmisti ama onun benim icin bir onemi kalmamisti.. Yaz tatilinin basinda iyice niyetlenmistim yapicaktim yapmaliydim gercekten yapabilirmiydim? Sanirim korkmaya baslamistim yavastan kendimi toplamaliydim ne yapiyordum ben kendime gelmeliydim.. Ilk bir ay kendi kendimi motive ettim sonra bana en yakin spor salonuna kaydimi yaptirdim.. Herseyi kaybetmistim lakin umudum benimleydi hergun farkli insanlarla tanisip bu tikanikligi gideriyordum bunalimdan cikiyordum kendimi daha iyi ifade etmeye basladim tanistigim insanlar hep bana yol gosterdi onlara burdan selam olsun var olun.. Zamanla icime kapanikligim yok oluyor ozguvenim yukseliyordu hatta kizlarla bile muhabbet kurabiliyordum artik sevdigim kizin hicbir anlami kalmamisti benden sadece 2 senemi calmisti daha fazlasina luzum yoktu.. Son 2 aydir zirvedeydim cok mutluydum dostlarim hersey yolundayd.. Fakat bu yaptiklarim bilemiyorum insanlar beni yanlis anliyor ozguvenimi egoya yorumluyorlar bazen insanlarla konustugumda sahtelestigimi hissediyorum hatta cogu zaman bilemiyorum dostlar her an gulebiliyorum ama yuregimde bir kor var.. Vicdanim yanlis yapiyorsun der gibi ayni anda bircok kizla konusmaya basladim arkadaslarim beni yavsak gibi gormeye basladi lakin yanlis bir amacim yoktu sevdigim kiz bir anlam ifade etmiyordu artik belki ama artik bana hic bakmiyor cokta umrumda degil gerci ama son zamanlarda yine bunalima girmeye basladim icimdeki, gogsumdeki o yumruk her gecen gun daha da bastiriyor.. Yakin zamanda kalbim sıkismaya basladi hatta su siralar baya artti gogsumde geri kalirmi cok sık nefesim kesilmeye basladi aa size saclarimdan bahsetmedim artik cok sık dokuluyor bu olanlar moralimi daha cok bozuyor aileme yada yakin cevreme hic bahsetmedim, bahsedemiyorum telas yapmalarini istemiyorum.. Icimde yine o bunalmalar var ve cozum yine intihar gibi gorunmeye basladi dostlar bir akil verin.. dogru duzgun bir sirdasim olmadigi icin sizlere anlatmak istedim okuyan herkeze tesekkur ederim Saglicakla kalin