mekana ilk gelen meiraydı. sonrasında Abdullah geldi muhabbete koyulduk. hakan da geldi ve okey dörtlüsü tamamlandı. sohbet muhabbet gırla gidiyordu. ama o da ne meiranın hakana bakışlarını bir yerden tanıyordum. hayır bu olamazdı ne olsun olmasındı. bu ilgi bakışları hatta biraz daha ötesiydi. hakan bunu fark etti mi emin değildim. yavaş yavaş keyfim kaçmaya başlamıştı. benim kardeşim dediğim kız hakanı mı seviyordu yoksa. o kişi hakan mıydı. evet hakan yakışıklı çocuktu ama bu kadarı da fazlaydı. yoksa bunlar çıkıyor muydu. hayır canım daha neler. sadece kafamda kurduğum düşünceler bunlar dedim kendi kendime. uzaklaştırdım o fikirleri. Abdullah hacı diye seslenirken bana irkildim. efendim dedim umarsızca. hayırdır dalgınsın keyfin yok dedi. yooo dedim gayet iyiyim. yemek üstü tatlı sigara derken vakit baya geçmişti. kalkma vakti gelmişti. abdullaha meirayı eve bırakmasını söyledim. hakanla konuşmaya kararlıydım. hakanla yol boyunca konuşmadan yürüdük. en son bir banka oturduk