Ne kadar umutlansamda gerçekler acıydı beyler. Bir tak yemiştim ve bunun cezasını çekecektim...

işlemler yapıldı...

Artık hiçbir şey olan ve itibarı sadece okulda geçerli olan bir insandım...

Okuldan yavaş adımlarla çıktım ilk işim bir paket sigara almaktı. Zaten çok yağmur yağıyordu kendimi hemen kapalı bir yere atmam gerekiyordu. Sigaramı alıp dolmuşa binip en rahat ettiğim yere gittim...

Deli ibrahim'in kahvesi...

Kendime bol sucuklu bir tost yaptım. Onu güzelce yedikten sonra arkadaki odaya çekildim , sigaramı yaktım...

Ne olduysa o an oldu ve gözlerimden yaşlar boşalmaya başladı...

Ben kimdim ? Ne ara bu hallere düşmüştüm ? O üç sene önceki zavallı ne ara bu kadar vahşi bir insana dönüşmüştü. Ne ara gözü sadece itibar, şan ve şöhret olan bir varlığa dönüşmüştü. Içimden o acı keşke ile başlayan cümle çıktı...

" keşke bunları hiç yaşamamış olsaydım hep o saf ve temiz yürekli çocuk olarak kalsaydım... "

Sonra bir sigara daha yakıp "vay beeee" diye iç geçirdim...

Ulan Gökhan'ın benimle alay etmesini bile özlemiştim...

Farkında olmadan 3 sene içerisinde ben Gökhan gibi olmuştum. Acaba bütün bu hırs sırf onun gibi olabilmekmiydi ? Sırf onun gibi lafı geçen birimi olmaktı mesele ?

Değer miydi bütün bunlara...