Beyler mutlu her şey güllük gülistan olamaz be inanmayın sorgulayın.

Eve gidene kadar güzeldi hayatım. Babam her gün kavga konusu bulurdu. Ben de her kavga sonrası yeni bir sebep verirdim ona. Para vermedikçe para çalıyordum ya hani her kavgamızda çalmaya başladım.

Canını yaktığını biliyordum. Emeklerini çalıyordum çünkü.

Tabi bu kavgalar sırasında ne kadar mantıklı konuştuğuma inanamazsınız beyler. Binayı yıksam ona bile kılıf bulurdum yani.

Ama buna rağmen babam kabullenmiyordu. Amacına körü körüne bağlanmak. Tek gözle hayata bakmak.
Babam çöptü.

Çöplerle anlaşamıyordum.

Hatırlıyor musunuz beyler. Size 3 arkadaş ve sonradan katılan genci anlatmıştım.

Okulda onca insan geçmişte arkadaştı. Ben o gence dönüştüm. O arkadaş grupları ilk fırsatta beni satmaya hazırlardı. Kızlar mı geldi görüşürüz canım. Kızlar gitti mi merhaba canım.

Canıma tam tak etmişken. Knight sayesinde tanıdığım Emrah abimle buluştuk. Bunları ona da anlattım.

Ve hayatımda dinlediğim nadir nasihatlardan birini aldım. Bana eğer bir ortamdan rahatsız oluyorsan uzaklaş demişti. "Onların düşünceleri değil senin düşüncelerin önemli olsun" demişti.

Mantıklı buldum ve uyguladım. Ve ne zaman ortam sıkıcı olsa kenara çekildim. Umursamadım kitap okudum. Ve benim hem milletle gezip hem de yalnız kalmam farkedildi.

Herkes bana sosyal asosyal diyordu sohbetlerde. Bu bir zaman sonra bana gizemli bir hava katmaya başlamıştı bunu hissettim.

Merak. Merak nedir?

Çok iyi bir hayatın olduğu bir şehir düşünün. Hiç bir ihtiyacınız yok. Ancak şehrin ortasında siyah bir kare bina var. içinde ne olduğunu bilmek istersiniz. Hem de her şeye sahipken. işte bunun adı meraktir.

Bilinmezlik midir bizi çeken? Yoksa belamızı mı ararız?