Kirvemin o "mücadele etmeyi bıraktığın zaman kaybedersin" cümlesinden çok etkilenmiştim. Artık ilkokulda altıma sıçıp çocukça efkarlandığım zaman bile hemen onun yanına koşuyordum. Okulda kitapları ve defterleri kaplamak zorunluydu. O zamanlar kırtasiye alışverişleri lüks alışveriş sayılırdı. Babam 3-5 kuruş olsa da aylığından kısıp kap almamıştı bana. Eski gazetelerle kaplamıştık kitapları, defterleri. Okula gittiğimde kitaplarımı görenler dalga geçmişti. Çocukluk işte her şeyi ciddiye alıyordum. Okuldan sonra kirvemin yanına koştum hemen anlattım durumu.

"Tamam lan üzülme hemen kıskanmış onlar seni, valla bak. Ver bakayım bi kitap. Baksana şu manşete 'geleneklerini yaşatmak için geline aldığı atın tepmesiyle kısırlaşan damat' bu ne dıbına koyim? Bu gazete o diğer kaplardan daha çizgi filmli, daha renkli, daha komik lan. Hep kıskanmış onlar seni." diyip moral vermişti yine bana.