Sanki içinden yine o bilmediğim dilde bir şeyler mırıldanarak bir şeyler söyledi. sessiz kaldı yarım dakika kadar falan, sessiz ve hareketsiz.
Böyle kalması bende hep içten içe şüphe uyandırıyordu ama etkileniyordum da. Bağdaş kurup oturmamı istedi. oturdum. sanki her şey yeniden
başlıyormuş gibi müslümansın değil mi? dedi Evet dedim ama geçen sefere göre farklı şeyler oluyordu sanki bana soruları soran Esther değil
bambaşka biri vardı karşımda ve Esther' e göre daha güçlü sanki polis odasında sorgudaymışım gibi bir hisle soruyordu soruları...
sonra Esther anlatmaya başladı sen doğmadan önce ölen abin Barış'ta yanımızda dedi. Olaylara reaksiyon veremiyordum korkmuyordum şok etkisi
geçirdim ben bile bunu on onbirli yaşlarımda öğrenmişken nerden bilebilirdi ki? acaba televizyonun altından aldığım kağıdı da biliyor muydu?
Abinin sana söyleyecekleri var diye devam etti sözlerine...
hayretler içerisinde olanları izliyordum ama korkmuyordum. Sahi neden korkmuyordum? ama hiçbir şey duyamadım. duyamıyorum dedim. Esther'ın
gözlerinin içine baktığımda gözbebekleri kocaman olmuştu ve sanki gözbebeklerinin içinde okumam gereken bir şeyler vardı... Duyamazsın dedi.
Neden dedim? bekle dedi sert bir tonla galiba yanlış bir şeyler yapmıştım.

üç tane mum yaktı üçgen şeklinde koydu. Cebindeki kağıdı ver dedi. Elimi cebime attım anahtarım oradaydı ama ben anahtarı bulamamıştım ve odama
bu yüzden geçememiştim? diye sorgulamaya başladım. Sertçe tekrarladı; kağıdı ver! hipnoz olmuş gibiydim ne derse yapıyodum çıkarttım kağıdı ve
üç mumun ortasına koydum. Aferin dedi. Şimdi duyuyor musun dedi. Hayır hiçbir şey duymuyorum dedim. Karolina'yı senden başka tanıyan var mı?
diye sordu şaşırdım. O benim işyerinde oda arkadaşım dedim. Güldü hayır diyerek başladı sözlerine.