Karolina da onlardan... Dedi. Ne demekti bu. Onlar kimdi? diye sordum. Elfler dedi. Senin dört soy önceden Yunus diye bir deden varmış çobanlıkla
uğraşıyormuş. Keçilerinden biri huzursuzluk çıkartmış deden de ona tekme atmış. Hep aynı keçi huzursuzlanıyormuş sürüden hep ayrılıyormuş. Birgün
yine bu huzursuzlanan keçi evin cdıbının tam altına gelmiş, senin bu dedenin oğlu Furkan camdan o keçinin üstüne işemiş işte o zamana dayanıyor her
şey diye başladı anlatmaya. Peki benle ilgisi neydi tüm bu olanların?. Meğer o keçiye büyü yapılmış. Dedemlerin zamanında köyün delisi ilhan varmış
karısını öldürmüş, bu adam dedemin sürüsünü gece alıp gezdirip sabaha karşı tekrar geri koyarmış. Bu adamın hikayesini biraz duymuştum köyde.
Esther benim bile bilmediğim şeyleri söylüyordu bana. Hayretle dinliyordum.

benim her zaman kişiliğini örnek aldığım dedem Bayram'a sıra geldi... Ben ne kadar dini hükümlerimi tamamiyle yerine getirmeyen biri olsam da
dedem imamdı. Ama dedem zamanında bir kabilenin nikahını kıymış. Esther in söylediklerini artık merakla dört gözle bekler oldum ama Esther
anlattıkça fenalaşıyor gibiydi sanki. Biri onun anlatmasını istemiyor gibiydi. ilk başlarda bülbül gibi şakıyan Esther duraksar olmuştu yutkunarak
konuşuyordu. Ara verelim istersen dedim. Lojmana girdiğimden beri odama geçmediğimden iş kıyafetlerim falan yanımdaydı. Esther çantanı aç dedi.
Çantamı açtım pantolonumu çıkarttı. Buruşturduğuma kızacak sanıyordum ki kalktı yerinden dolabından iğne iplik ve makas aldı yanıma geldi.
Pantolonumun paçasını kesiyordu. Şaşırmıştım.