Lan bunlardan sonra bana bişeyler oldu, arkadaşlarımla bile konuşurken hemen cevap yazmasını bekler oldum. Konuşurken hemen mavi imleç çıksın ister oldum.
Son görülmelerine bakıyorum, durumlarında ne yazıyor onlara bakıyorum. Kızlarla konuşurken eski rahatlığımı bulamıyorum, kendimi korumaya çalışıyorum filan.
Paranoyaklığa bende bulaşmışım anlayacağın. Kız arkadaşım girse whatsapa bana yazmasını bekliyorum, yazmadıysa kafamda kurmaya başlıyorum acaba kimle konuşuyor diye.
Neden bana yazmadı vs. Bunalttıkça bunaltıyorum, çok ilişkim bu yüzden başlamadan bitti. Resmen salak oldum arkadaş.
Neyse işte 1 sene kimseyle konuşmadım kendime geldim yavaş yavaş.
Eskisinden daha iyi hissediyorum kendimi, kim olursa olsun arayıp sormuyorum sık sık, mesaj atmıyorum, kim ne isterse yapsın bana dokunmasın modundayım.
Yine başkalarıyla filan görüştüğümde yok ama aynı şeyler yine oluyor. Kız gelip soruyor ver telefonunu bakıcam. Ne diye vericekmişim yalan mı söylüyorum.
inanmıyosan git, görüşmeyelim diyorum bu sefer daha çok bağlanıyor. Ulan vallahi anlamıyorum şu kızları. En azından hayatıma girenleri ve şahit olduklarımı.
Tabiki iyi kızlar var, böyle ufak sorunları ilişkilerine alet etmeyen, saçma sapan şeylere inanıp gerginlik yaratmayan, çok sıkmayan ama sonuna kadar kıskanan.
Tanıştırayım nişanlım * En sonunda kendim gibi birini buldum, girip ne yaptığımıza bakmıyoruz, günün her saati konuşmuyoruz, istediğimiz zaman arıyoruz aradıkça 1 saati de buluyor aradan zaman geçerse.