Gözlerine taptığınız bir insan düşünün. Çevrenize yalanlarıyla bir gerçeklik oluşturmuş. Adeta cahilsiniz. Bu rüyadan uyanıp gerçekliğe gelmek sizi mutlu eder miydi?

Hiç sanmıyorum. Peki size bir sorum olacak. Ayrıldığınız sevgilinizi yıllarca unutamaz iken gece gördüğünüz mükemmel rüyayı neden unutursunuz? O da güzeldi?

Cevap çok basit. insan doğası rutin avcısıdır. Eğer bir durumu rutininiz haline getirirseniz kesinlikle uyum sağlarsınız. Ancak o geçiş sürecinde zorluk çekmeniz normaldir.

Örneğin hız yasaları. Merkez kaç kuvveti derler buna. Arabayı ani frenlediğinizde sizin sabit bir hızla gidişiniz durduğu için size bir kuvvet uygulanır. Adeta sen yoluna devam et dercesine ön cama doğru itilirsiniz.

Peki her şey mi rutin olmak zorunda hiç sanmıyorum. Ben buna öğrenilmiş rutin adını verdim. Eğer bir gerçeklik size öyle yapılması yönünde rutin bir şekilde gösterilirse; o gerçeklik sizin rutininiz olmalıdır. Beyniniz onu ister.

Beyin rutini mi desek? Onlarca aptal bilgi beynimize bu şekilde işleniyor.

Her geçen gün daha da şüpheye düşüyorum. Acaba davranışlarımın ne kadarı bana ait?