Bir gece vakti düşünün. Fotoğrafları hala gözünüzün önünde. Ona karşı hiç bir duygu beslemez iken. Baktığınız her fotoğrafta dolu dolu anılar dolaşıyor. Gülümsetirken sizi; nerede şimdi o bakışlarınız var ekrana doğru.

Hani otobüs yolculuğuna çıkarsınız. Bir süre sonra otobüsteki ışıklar söner. Dışarıyı seyrederken bir kaç müstakil evin yanından geçersiniz. Bazılarının ışıkları yanıyordur. Ne yapıyorlar acaba diye düşüncelere dalarsınız. işte tam o duygu.

Ancak bu yolculuk daha uzun. Ve her seferinde o evlere farklı yorumlar katıyorsunuz. Kattığınız yorumlar öylesine derin ki; bazen neden ben buraya geldim diyorsunuz. Sanki o güzel gözler sizi hipnoz etmiş. Unutmuşsunuz kendinizi.

Aklıma takılan nedir biliyor musun?

Acaba o ışıklar söndüğünde o otobüste tek uyanık olan ben miyim? Yoksa aynı düşüncelerle dolu arkamdaki koltukta oturan bir insan mı var?