O anda onların nasıl gördüğünü gördüm. Kendi gözüyle kendime baktım. Gerçekten dünyayı daha renkli görüyorlar ve keskin görüş dedikleri şey de mesela bir cisime odaklandıklarında diğer işe yaramayan şeyler bulanıklaşıyor. Sadece gideceği yol ve o kişi tam net gözüküyor. Hatta daha fazlasını da gördüm. Uyandığı anı gördüm. Ben yanında uyuyordum. Kafam kafasının üzerindeydi gerçekten de. Gözlerini açtığı anda benim anılarımı görünce hemen kafasını çekti ve benim kafam biraz sert bir biçimde yere düştü. Ama uyanmadım. Nasıl uyanmadıysam. Daha sonra keskin görüş ile uykumda ağladığımı fark etmiş. Ve kanadına “Anne, baba, gitmeyin.” diye sarılmışım. Ve o da kanadını bırakana kadar yerinden kalkmamış. Arada bir sıkmışım ve acı çekmiş ama bağırmamış veya tepki göstermemiş. Sadece beklemiş. En sonunda bırakmışım ve o da annesinin kanadının altından o şekilde çıkmış. Bunu görünce kendimi kötü hissettim.

Beta-“Ben de fazla görmüştüm sen de gördün böylece ödeşmiş olduk.” dedi. Bunu göstermesi iyi olmuştu. Arada yastığım ıslak uyanıyordum. Demek ki uykumda ağlıyorum. Ama hatırlamadığım birine karşı nasıl böyle bir ağlayabilirim ki? Özellikle 22 yaşıma gelmişken? Uykumda çocuk gibi ağlıyorum demek.

b-“Alfa, Beta, Gama. Hepinize teşekkür ederim. Sayenizde artık daha iyi anlıyorum. Sizin keskin görüşünüz sayesinde bu içgüdüye daha yatkınsınız. insanlar daha çok tek bir şeye odaklanamaz, her şeyi görürler. Onun için öğrenmem bu kadar zordu. Artık anlıyorum. Teşekkürler.”