Okul arkadaşımdı, lise sondaydık. O zamanlar üçüncü sınıf oluyordu. Adı Merih, sabah selamlaşmak için elimi tuttuğu ilk an öğle arasında elektrik atölyesindeki motorda elinin parçalanacağını gördüm. Çok ciddiye almıştım bunu, ve öğle arası geldi. Sonraki ders bu atölyede dersimiz vardı. Kitaplarımızı içeri bırakmak için atölyeye girecekken bu olay aklıma geldi. Aman Allah'ım. Onu uyardım. Girmeyelim, yasaktır dedim. Dinlemedi.

Eşyalarımızı bıraktıktan sonra hızla "hadi çıkalım" dedim. Kendisi çok meraklı birisiydi. Aurası mordu. Dün gibi aklımda. Onu tutup kolundan çeksemde beni itti ve motorun kablolarını bağlamaya başladı. Toprağı bağladıktan sonra motorun mili dönmeye başladı. Her yer bir anda kan gölüne dönmüştü. Nasıl olur da zararsız bir mil parçalayabilirdi?

Çığlık atarak bölüm sorumlusuna koştum. ilk karşılaştığım şey güzel bir dayaktı, keşke her şey onla sınırlı kalsaydı. Arkadaşımın bileğine kadar eli kopmuştu. Yere yatmış ağlıyordu ve bu sırada motorun mili dönmeye devam ediyordu. O gün tek tesellim gece yatağıma yatabilmek olmuştu. Fakat gelecekte yaşayacaklarımın yanında bu en masumuydu.