Saat 1.55

Kızın saatlerdir boğazından tek lokma geçmemişti. Yemek istedim, geldi fakat yememekte ısrarcıydı. Sık sık sen çok iyi bir insansın, sen olmazsan ne yapardım gibisinden sözleri tekrarlıyordu. Zor bela ikna ettim bir şeyler yemeye. Bir pideyi beraber yedik, ilk defa onunla aynı tabağı paylaşıyorduk. Böylesine acı bir günde bunun heyecanını yaşadım. Sonrasında konuyu mektuba getirerek: "Yani, kötü bir günde okudun o mektubu; unut gitsin, daha güzelleri olacak" diyebildim. Acı bir gülümsemeyle donuk bir şekilde yüzüme bakıyordu...