inci itiraf

önüme bakmak... ah be kavuncum. öyle çok yara var ki , sadece birine dokunması bile önüme bakmama yetti. ama ya geri kalan yaralar? onları nasıl saracağım? nasıl başaracağım? bazen yatağa öyle güzel yatıyorum ki rüyama giriyor. sabah enkaz gibi uyanıyorum. devam ediyorum ama. enkaz olarak kalmak mı iyi yoksa enkaz olduğun halde gülücükler saçmak mı daha dayanılabilir bilmiyorum.
önüme bakıyorum ama rüyalarıma engel olamıyorum.
önüme bakıyorum ama kokusunu duyduğumda gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.
önüme bakıyorum ama gelinliğimi ona giymediğim için provada vücudumun titremesine engel olamıyorum.

demem o ki önüme bakıyorum lakin, içimdeki sevgiyi , aşkı, ona olan herşeyi kendi elimle öldürmek kalbimi söküyor. başkalaşıyorum. evriliyorum. kıymetini bileceğim ve önüme bakacağım ama kalbim?
alışkınız be kavun güçlüyüz , kalkacağız , yine eskisi gibi olacağız ama ne sen şimdiki kavun olacaksın ne ben şimdiki amy...

yukarılara karalamışsın yine bişeyler, senle birkaç pmimiz oldu dedim görüldüğü gibi değil iyi kız ilgi seviyor ama arkamdan bikaç şey söylemişsin gibtir et amk demiştim ozamanlar kalbin kötü bile olsa ki en güzeli kapkara bi kalp olması.. yine de bir kadının acı çekmesine gönlüm el vermez.. yakma kendini sevmiyorsan mutlu değilsen inadına sakın evlenme yapma, ama diğeri için evlilikten kaçıyorsan bunun kıymetini bilmiyorsan aman diyim doğruya dön derim.. bak ben kaybettim sen yapma.. değer haketmeyen kevaşe evlatları için yapma naçizane bunu derim sana.. bikaç kadeh atmamı bekle bigün dertleşicem seninle