Uyandım, kalktım, kahvaltı söyledim. Yedim, doyurdum karnımı. Bir daha düşündüm yaşadıklarımı. Gerçek miydi? Ben kumar nedir bilmezken oraların tanınan adamlarını nasıl halt etmiştim? D… du… durrr..! paralar nerede? Hah burada. Bunları saymam ve bu esrarengiz olaylardan nasıl sıyrılabileceğimi öğrenmem gerekiyor. Şuan kafam çok karışık.
Paraları saymaya gerek kalmadı çünkü sayamayacağım kadar çok para vardı. Telefonumu kontrol ettim, şarjı bitmek üzereydi. Şarj makinesi alıp odaya geri çıktım. Bir yandan telefonu şarj ediyor bir yandan telefondan en son neler yapmışım onları kurcalıyordum. Seda kim? Okan? Buse? Şule? Sanki beynim yıkanmışçasına hiçbir şeyi doğru dürüst hatırlayamıyor, anlayamıyordum. Benim evime dönmem lazımdı. Pgibolojim bozulmak üzere. Zaten bozuk ki, benim evime dönmem lazım. Evime.. dönmem. Laz… “Noluyor bana? Yere mi düşüyorum? Kimse yok mu? Göz kapaklarımı tutamaz oldum. YARDIM EDiN!! Sesimde çıkmaz olmuş.”