inci itiraf

önüme bakmak... ah be kavuncum. öyle çok yara var ki , sadece birine dokunması bile önüme bakmama yetti. ama ya geri kalan yaralar? onları nasıl saracağım? nasıl başaracağım? bazen yatağa öyle güzel yatıyorum ki rüyama giriyor. sabah enkaz gibi uyanıyorum. devam ediyorum ama. enkaz olarak kalmak mı iyi yoksa enkaz olduğun halde gülücükler saçmak mı daha dayanılabilir bilmiyorum.
önüme bakıyorum ama rüyalarıma engel olamıyorum.
önüme bakıyorum ama kokusunu duyduğumda gözlerimin dolmasına engel olamıyorum.
önüme bakıyorum ama gelinliğimi ona giymediğim için provada vücudumun titremesine engel olamıyorum.

demem o ki önüme bakıyorum lakin, içimdeki sevgiyi , aşkı, ona olan herşeyi kendi elimle öldürmek kalbimi söküyor. başkalaşıyorum. evriliyorum. kıymetini bileceğim ve önüme bakacağım ama kalbim?
alışkınız be kavun güçlüyüz , kalkacağız , yine eskisi gibi olacağız ama ne sen şimdiki kavun olacaksın ne ben şimdiki amy...