insan bir yerden sonra sorguluyor acaba nereye kadar diye sağına bakıyorsun çıkış yok soluna bakıyorsun çıkış yok sanki birileri kafana silahı dayamış ya seve seve ya gibe gibe diyor buraya kadar yıkılmam artık diyordum ama bu gün ilk defa sorguladım.

Ölüm neydi ?
Soğuk bir kış mı yoksa Yaz ayları gibi sıcakmıydı ölüm.
insan bir yerden sonra kaldıramıyor dayanacak bir yer arıyor eğer dayanacak yerin yoksa başlıyorsun çatırdamaya eğer hâlâ bir yer bulamazsan kırılıyorsun.

Özlüyor beyler insan çok özlüyor, annesinin kendi kokusunu içine çekmek istiyor ama yok o kokular gitmiş yerine ıslak mendil ve kolona kokusu gelmiş oğlum diyişini özledim lan sanki sesini çalmışlar annemin bana konuşan başkası gibi zaten annesi veya yakını felç olan insanlar varsa burda daha neler neler anlatmak istediğimi veya yaşadığımı ancak onlar anlar.

Sanki Araf bu ne ölüm ne de sağlıklı kendi varlığı ikisinin ortası sorguladım bu gün hastaneye giderken tekrar sorguladım sahi ölümden sonra ne vardı annenizi sevin koklayın her oğlum dediğinde içinizde kelebekler uçuşsun insan öyle böyle özlemiyor 5 dakikalığına bari ıslak mendil kolaya kokusu değil de annemin kendi kokusunu içime çekip bir kerecik bana kendi sesi ile oğlum dediğini duyak için gerekirse kolumu bacağımı verirdim.