invictus

zorlu ve sancılı geçen uzun bir süreçten sonra geçmişi geçmişte bırakıp geleceğe bakmak gerektiğini gören bir liderin ulusunu bir araya getirmenin yolunu arayışını işleyen film. verdiği mesaj anlamlı, hatta mandela rolündeki morgan freeman'ın sarfettiği bir söz var ki o daha çok anlamlı:
"şartlar gerektirdiğinde kendim değişemezsem başkalarının değişmesini nasıl beklerim."

film sporun karşıt tarafları bir araya getirebilecek güçte olduğunu ve bir liderin "seçildikten" sonra kendi tarafının beklentileri kadar karşı tarafın kaygılarını da ne kadar dikkate alması gerektiğini güzel vurgulamış. ama iki taraf arasındaki keskin mesafeler sanki bir maçla kolayca kalkmış gibi bir hava oluşturulmuş (örneğin: ilk başlarda birbirlerine karşı patlamaya hazır bomba gibi olan korumaların maç sayesinde neredeyse kardeşlik olmaları, mandela'nın tv'deki görüntüsüne bile laf sayan adamın hizmetçileriyle birlikte maça gittiğinde gösterdiği coşku vs.), tabiri caizse polyannacılık kokan abartılı pozitif görüntüler seyircinin gözüne sokulmaya çalışılmış, bu biraz zorlama ve gereksiz geliyor. yine de güzel film; morgan freeman'ın başarılı mandela performansı için bile iyi bir puanı hak ediyor.