Bölüm başı şarkısı ( https://www.youtube.com/watch?v=Z8x-6p2eUi8 ) Hypnogaja - The coming
---
Kafamı çevirdim ve gelene baktım. Bir chopper bana doğru geliyordu. Tabii ki, hemen tanıdım. Gelen Bartu Abiydi. Motoru parketti ve kaskını çıkartıp yanıma oturdu. Selamlaştık ve çimlere oturduk.
Bartu Abi (Bar) Ben(B)

Bar: Napıyosun kardeşim burada tek başına?
B: Demleniyorum abi napayım! Biraz kafa dağıtmaya ihtiyacım var.
Bar: Hayırdır bir şey mi oldu?
B: Kafam karışık abi, ne yapacağımı bilmiyorum.
Bar: Anlat lan!
B: Ben çok ufakken bir kızı sevdim abi. Bu kız zamanında bütün çevrem tarafından bana sırt dönüldüğü zaman ortaya çıktı ve ben de zayıf anlarımda olduğum için bu kıza aşık oldum. Kız da aşık olduğumu anlayınca benden uzaklaştı.

O ara duraksayıp yüzüne baktım. Dikkat kesilmiş bana bakıyordu. Dikkatle dinlendiğini anlayınca devam ettim.

B: Büyük bir depresyona girdim. Kendi hayatımı ve çevremi sildim. Yavaştan görünmez olmaya başlıyordum.
Bar: Olm niye böyle davranıyosun kendine?
B: Daha çok var abi, kafanı gibicem bugün.
Bar: Sıkıntı yok bro, dinlerim ben seni.
B: Okullar bitti ve okulumu değiştirdim. Çevremde aynı insanları görmek bana o kızı hatırlatıyordu. Neyse, bir süre geçti aradan tonla sorunun ardından diğer okulun dönemi bitti. Yazın yalnız kalmıştım. Ben de bilgisayara sardım. insanlardan, toplumdan uzaklaştım ve iyice asosyalleştim. Böyle geçen bir yazdan sonra okullar başladı ve yalnızlık etkisi hala üstümde. Başlarda fazla sorun etmiyordum. Fakat ilerleyen zamanlarda çevrede ki insanların gayet sosyal olduğunu gördükten sonra zayıflamaya başladım. Bir de üstüne ilk kızın üstüne yine aynı onun gibi bir kızı sevince iyice çöktüm. Yemek yemez oldum. 7 kilo verdim. Yavaş yavaş hayatımda yaşadığım en sağlam depresyona girdim. Bir süre o depresyonda kaldım ve küçük bedenim bu durumu kaldıramadı. Bir gün intihar etme kararı aldım ve akşdıbına plan yaptım. Müziği açıp son kez ağlamaya başladım. Planım şuydu; Son kez müzikleri dinleyip gece 2 gibi kendimi vuracaktım. Müziklerin etkisiyle ağlayamayan Can ağlamayı başardı ve belki son yıllarda ilk kez rahatlamıştım. O gece yapamadım. Gece yattığımda bir gibimi başaramıyorsun Can! diye kendime defalarca kez küfür ettim. intiharımı haber verdiğim bir kız sabah yanıma geldi ve sırama oturdu. Biraz bekledi ve niye diye sordu. Niye? dedi, bunun sebebi ne Can? dedi bana. Tek sebebin o kız olmadığını biliyordu çünkü. Babamın annemi aldattığını yakaladım ve aile dağılmasın diye kimseye söyleyemediğim için içimde yük olarak kaldığını anlattım. Tabii ki, başka şeyler de vardı. Bunu o da biliyordu ama soramadı. Büyük bir depresyonun ardından çıktım ve bir süre yaşamaya çalıştım. Yavaş yavaş hayata tutundum. 1 1.5 yıl geçti aradan ve o son kızı erkek arkadaşıyla gördüm. Benim açımdan kıskanılacak bir durum olmadı çünkü o kızdan sonra hayatımı tamamen düzene sokmuştum. Hem spor yapıp kas yapmıştım, hem motogiblet hayalimi gerçekleştirmiştim, hem de tarzımı düzeltip hatrı sayılır bir dereceye kadar ulaşmıştım. Yani çocuk benden her türlü düşük durumdaydı. Fakat kızı görünce bir anda gözümün önüne yaşadıklarım geldi ve ben de gözlerimi kapatıp motorun üstüne yaslandım. Bu kızı görünce yaşadıklarım aklıma geldi ve onlar tekrar karşıma çıktığı için kafam karışık abi. Tonla kızla aram var ama o kız benim için olmamış birisi olduğu için hayatım boyunca bir boşluk olarak kalmaya devam edicek.

Bar: Hasgibtir, olm sen neler yaşamışsın lan!
Bar: Ben seni böyle bilmiyordum olm, üzüldüm lan.
B: Aynen abi. Bu arada benim canım sıkıldı hadi gidelim.
Bar: Tamam bro dur hazırlanayım.