Bak sana ne diycem. Benim halaoğlu var. En küçük kuzen. Konuşmaya başladığında kekeme olduğunu fark ettik. Ve tüm aile yani hem bizim taraf hem de babası tarafı tüm sülale, sanki o kekeme değilmiş gibi davrandık. Onu sabırla dinledik her seferinde, asla kelimelerini düzeltmeye çalışmadık. Alay etme, üzülme vs gibi durumlar asla olmadı. Onun hızında konuştuk onunla hep. Zamanla düzeldiğini fark ettik. Ve şimdi nerdeyse tamamen düzeldi, akıcı bşr konuşmaya bile sahip denilebilir. Sadece nadiren çok aşırı derecede sinirlendiği zaman ufak tefek takılıyor. O da heyecandan muhtemelen. Bence kekemelik alay edilecek birşey asla olmamalı. Bu açıdan bakmalısın olaya. Kendini sevmene engel olmasın bu durum. Senin bu durumuna gülebilecek bi insan senin arkadaşın ya da sevgilin olmasında zaten.