saat 1 suları günlerden pazar ertesi gün okul var okulun 2.haftasıydı ama gibimde değildi okul falan her neyse bana bi mesaj geldi kızın ablasından polat(ismim gerçekten polat) yanımda olman lazım diye noldu falan diye sordum bu beni hastaneye çağırdı gittim yanına tabi gidene kadar kafaları yedim kendimi yiyip bitirdim
o anı pek hatırlamıyorum ama her şeyimi uğruna verdiğim kızın sizin anlayacağınız dilden aşırı doz bonzaiden öldüğünü öğrendim gözümden bir damla yaş düşmedi yemin ederim size kendime geldiğimde hastanenin dışındaydım şoku atlattığımda beynimin içinde fırtınalar kopuyodu o an içimden geçen tek şey ölümdü öldürmek istiyodum ve ya ölmek istiyodum
zombi gibi geziyodum hastanenin çevresinde ne mi oldu kızın ablasının sevgilisi geldi beni dışardan aldı arabaya bindirip mahalleye bıraktı
arabadan indim ama düşünemiyorum cinnet geçiriyorum sanki orda hırsımı bi yerden almak istiyodum motogibletim vardı böyle taktan bişey ama hız yapıyodu motordan anlayan bilir küba diye gibik bi motor modelini hatırlamıyorum ama kübaydı
motora binip gittim mahalleden tanıdığım bi abimden belki hiç kimsenin içemeyeceği kadar malzeme aldım sonra gittim bira aldım tekelden
şehrin en tepesinde manzaralı bi yer bastım gittim oraya deli gibi çekiyorum dumanı sigara ucuna koyup koyup içiyodum böyle 3 4 dal sigara içtim artık içemiyodum kalp atışlarım hızlanmıştı tribe girmiştim resmen size yemin ederim azraili gördüm beyler onun hayalini gördüm sadece bu ikisini hatırlıyorum
bi şekilde geldim kendime saate bakmadım ama tahminlerime göre gece 3,3.5 falandı aldığım biraları da içtim
böyle dik bi bayır dönemeçli baya virajlı bi yer deli gibi basıyorum motorla ölmek için o an en mantıklı gelen şey oydu çünkü benim için kaza yaptım...
villa tipi bi ev vardı yolun kenarında onun kapısına girmiştim kafamı kaldırdığımda kapının arka tarafına fırladığımı anladım villanın bahçesindeydim yani ölemedim lan allah belamı versinki burnum bile kanamamıştı
neyse bi şekilde çıktım ordan motoru falan bıraktım kapı zaten demir olmasına rağmen içine çökmüştü motorda oraya sıkışmıştı net hatırlamıyorum ama bu olanları hayal meyal.
yürüyorum yolda bomboş yol kenarından bayırdan iniyorum aşağı kafam yere eğik sağıma soluma hiç bakmıyorum o şekilde 1 saat falan yürümüşümdür sonra kenarda bi fabrika tarzı bi yer vardır çuvallar falan vardı koydum kafamı oraya gözümü açtğımda hava aydınlanmıştı saate baktım 7 hemen mahalleden bi abimi aradım gel beni buradan al diye
olanları duymuş olacakki açar açmaz nerdesin falan diye soru yağmuruna tuttu beni bu adam benim öz abimden daha değerliydi beyler hayatta zaten iki kişiye değer vermiştim biri gitti diğeri de bu abimdi geldi beni aldı ordan hiç bişey demedi bana sadece sustu evime bıraktı