Çocukluğumdan tek hatırladığım Anı;Annemin elinden tutup, pazara gittiğim o gündü...
Annemin parasının Olmadığını biliyordum. Paramız genelde olmazdı zaten...
Çocukken en sevdiğim şey, Kırmızı Erikti...
Diğerleri yüzümü ekşitir, dayanamazdım...
Pazarın sonlarına doğru,Tam mevsimi gelmiş, Kırmızı Erikleri görmüştüm..
Annem hâlâ tek poşet bir şey alamamıştı Pazardan..Eli boştu...
5 Yaşındaydım... Yukarı baktım, Annemin yüzüne...
Sanki gökyüzüne baktım, tertemiz,bembeyaz bir buluta..
Sanki bir Meleğin yüzüne baktım.
Bir şey diyemedim.. Gözümden yumruk gibi bir yaş düştü..
Koca bir Adamın yumruğu kadar.. Koca Adamlar,Öyle samimi bir gözyaşı dökemezdi sanmıyorum...
içimde bir sürü Adam ağlıyordu sanki..
Anneme “ Erik alalım mı Anne..?” Diyememiştim...
5 Yaşındayım, Koca bir dağ devrildi içimde...
Bembeyaz, küçücük yüzlü bir çocuk,Çocukluğunu uçurumdan düşürdü o gün...
Bir günde o kadar büyüdüm ki,Annemin üzülmeyeceğini bilsem,,
Allah şahidimdir ki o gün saçlarımın hepsi ağarırdı..