Soğuk kanlı şekilde montumun iç cebini açtım. Refiğin kolumu tutan elini üzerimden çekmeyi başarmıştım. Önce iç cebimi yokladım ve ardından arka ceplerimi tam o sırada kimliğimi elime aldım ve Refiğe uzatacakken bir anda kaçmaya başladım "lan, hey" sesleri arasında deli gibi kaçıyorum o sıra hiç arkama bakmadım ayaklarım kalçama kadar değiyordu canla başla kaçıyordum. Arkamdan gelen bir araba vardı bunu hissediyordum yan döndüğümde göz ucuyla farkediyordum hemen ara sokaklara doğru bağa bahçeye doğru arabaların giremeyeceği alanlara doğru koştum ve 15 dakikalık bir kaçış ardından iyice izimi kaybettirdim yol boyunca nasıl koştuysam telefonumu düşürmüştüm cebimde telefonum yoktu sadece "kahretsin, Allah belamı versin" diyerek kendimi avutuyordum. Kendime saklanacak bir yer buldum ve 10 dakika orada bekledim ardından ara sokaklardan arkalardan yavaş yavaş Şeref abinin mekanına gidecektim. Pürdikkat geçiyordum sokaklardan saklana saklana hava hala aydınlıktı beni görseler kesinlikle alnımın çatından vurulabilirdim. Nihayet Şeref abinin mekanın oldugu sokaga varmıştım ki bir de ne göreyim Şeref abinin dükkanın önünde 2 adet reno brodway yani az evvel Refiklerde gördüğüm araç.. Bu arabanın Şeref abinin mekanın önünde ne işi vardı sokağın başında uzaktan seyrediyordum fakat görünürde hiç bir şey yoktu, mekana biraz daha yaklaştım.