geceler

eskiden keyif alarak yasadigim zaman dilimi su an benim icin tam anlami ile iskenceye donustu. gercekten gece uyanik gecirdigim zaman diliminden ciddi sekilde tiksiniyorum. eskiden oturur abuk subuk ceviriler yapardim, vaktim bir nebze olsun daha verimli geciyordu. simdi hicbir sey yok, zamani olduruyorum sadece. canim gibiliyor, ayni seyleri dusunmek ve kafa patlatmak da benim icin gercekten tatsiz bir hal aldi cunku bir cozume varmiyor. bombos ve keyifsiz gozlerle tum gece etrafimi izliyor, sabah olunca da uyuyorum. ertesi gun bu taktan dongu devam ediyor. hayatin bir anlami yokmus gibi geliyor, oysa ki var ama ben kaybettim. ve hayatin anlamini kaybedenler gotten gibilmeye mahkumdur. hayatin yegane amaci ve anlami mutlak mutlulugu yakalamak ve ideal benlige ulasmaktir. benim ulastigim sey ise bir avuc taktan baska bir sey degil. hayati ve herkesi gibeyim.