efkarlı kedi

Kardan anlamlar yaparken, üşüyor ellerim.
Bırak açılsın içimin en derin yerinden hislerim.
O kadar dolmuşum ki, ağlamak bile zorla.
Gülememekse acının en yalın hali, bana fazla.

Açılmış penceremden, kafamı uzatsam görür müyüm?
O küçük ellerinle, yüzüme dokunsan ölür müyüm?
Seni de beklediğin o yerde gördüm, üzülme.
Yanına gelmek isteğiyle, elim kolum kördüğüm.

Hayalle gerçek arası, ilaçlarla avunmak.
Adın şakaklarımdan içeri sokuldukça yorulmak.
Eylül'ün başından sonuna doğru uyursam.
Senin huzurun içime dolardı, biraz sarılırsam.

Anlamıyorum, içimde saklamıyorum özledim.
Bakınca eritiyor o, güneşe doymuş gözleri.
Yanımda hayallerimi sardığım battaniyem.
Ve gönlün infilak edişleri, tükendi nefesim.

Git ona, git gerçek sevdiğinle kucaklaş.
Düşüyorum dudaklarından, hayatımdan uzaklaş.
Bilirsin bu aralar çok derdim oldu, boğuldum.
Senin de yüzünü astım üzgünüm, benimle yoruldun.

Benim hayatta istediğim, hiçbir şey olmadı.
Bir seni çok istedim, senin de için benle dolmadı.
Koskoca istanbul'da, beni mi buldun be kadın?