Arkadaşlar bir süredir kafam çok incin. Mutlu hissedemiyorum. 21 yaşındayım gelecek kaygısı inanılmaz duyuyorum. Ortalamanın azıcık üstünde bir üniversitede elektronikde mühendisliğin deyim.
Hayatımın maddi ve manevi olarak düzene gireceğine inanmıyorum. Babam işçi 20 senedir istanbulda ev ancak aldılar yani bana verecek hiçbir şeyi yok. Kendi hayatımı kurtarmak zorundayım. Manevi olarak ne bileyim kız arkadaşı felan çok umrumda dğeil ünideki aşklara pek inanmamaya başladım apartta son buluyor. Geçişi hevesden başka bir şey değil. Belki bir gün aradığım biri karşıma çıkar ama bu maddiyata desteklenmediğinde çıksa bile o kadar fedakar olabileceğini sanmıyorum. inançlı bi insanım ama dininin gereklerine yerine getirdiğim söylenmez. insanlar güce tapıyor, mütevazilik pek para etmiyor artık. Pgibolog okuyan ya da bana akıl verecek he ryoruma açığım.