Dostum aynısı bende de vardı. Sabırlı bir insanım,ama benim de bir limitim var ve o limit aşıldığında babam bile olsa giberim onu. Zamanında çok şey kaybettim ama çok da şey kazandım.Şu anda yapayalnız bir hayat sürüyorum. Herkes tarafından ihanete uğradım.Ama ben bana yeterim. Gün gelecek ve bir gün yükseleceğim. Kendimi bir konuda ovüyorum. Kendimi diğer insanlardan daha değerli gördüğüm için kimseyi umursamıyorum böylece kimseyle ne muhattap oluyor;ne de görüyorum. Gozlerim hiç bir şeyi görmüyor. Zihnim, insanları sildiği için birisi önümde dursa bile ben boşluk görüyorum.Çünkü bütün ama bütün herkesten ölümüne nefret ediyorum bu sayede aşırı nefret (düşün artık o kadar öfkeliyim ki fiziksel bir öfkeyi geçmiş yani)sayesinde karakterim ikiye bölündü. Artık benden iki tane var. Benimle her zaman konuşuyor ve tavsiye veriyor. Surkeli benimle.Şu anlık kontrol bende ve aramızda herhangi bir sorun yok ama sıkıştığımda devreye o giriyor ve o an her şey onun kontrolünde olduğu için ben sadece izlemekle kalıyorum. Buna Alter Ego deniyor.