Sokakta telefonum çaldı. Lan iyi ki telefon aldım durmadan arıyorlar. Kaydırağı çektim:

b-"Alo." Kimin aradığına bakmadım.

Yasemin-"Bir Bine, koş yetiş."

b-"Yasemin? Sen misin?"

Yasemin-"Evet. Hemen evimin önüne gel."

b-"Tamam tamam sakin ol ne oldu... " derken telefonu suratıma kapattı. Ne oldu lan acaba? Hemen koşmaya başladım. Kızın başına bir şey mi geldi? Hiçbir şey düşünmeden koşuyordum. Ve sonunda vardım. Evlerinin önünde kamyon var. Eşyaları kamyona taşıyorlar.

Yasemin-"Bir Bine, buraya." diye işaret etti. Yanında Mert de vardı. Ben de yanlarına gittim.

b-"Sorun nedir? Haciz falan mı geldi?"

Yasemin-"Yok, taşınıyoruz."

b-"Bunun için mi aceleyle çağırdın beni?" Cehase olsaydı önden gönderir troll mü değil mi baktırırdım amk. Ama aylardır Cehase yok. Yoruldum lan. Tüm gücümle koşmuştum.

Yasemin-"Ne zaman çağırsam SBS'ye çalışıyorum diye beni ekiyorsun. Onun için ben de bu yalanı uydurdum."

Mert-"Peki ya benim ne günahım vardı?"

Yasemin-"Sen arada kaynadın. Olur o kadar."

b-"Nereye taşınıyorsunuz?"

Yasemin-"izmir'e taşınıyoruz. Babama oradan iyi bir teklif geldi babam da kabul etti. SBS ye de orada gireceğim."

Mert-"Yani veda etmek için çağırdın. Direk söyleseydin de gelirdik."

Yasemin-"Yaaaniiii... "

b-"Eşyaları taşımamız için çağırdın değil mi?"

Yasemin-"Bingo. Bir Bine'ye 100 puan."

b-"Reddediyorum."

Yasemin-"Onu da düşündüm. BABA. ARKADAŞLARIM GELDi." diye bağırdı. Babası da bize doğru yöneldi. Yanımıza geldi ve:

YB-"Hoşgeldiniz çocuklar. Gelin bakalım, yardım edin." Şimdi reddetme şansım tamamen gitti. Genelde tanımadığım bir kişi benden yardım isteyince ister istemez yardım ediyorum. Bu huyumu da bildiği için babasını yanına çağırdı. Babası önden yürüdü biz de arkasından, amelelik başlasın.