Düşün bi, o bir zamanlar tanıdığın, gördüğün, sohbet ettiğin insan, artık karbondan ibaret. O artık yok. Asla geri gelmeyecek. Ve insanların sana söyleyeceği \'ölenle ölünmez\' tesellisi yüzünden kafayı yiyeceksin. Sözün ne kadar doğru olduğunu biliyorsun, ama kabul etmiyorsun, çünkü o insanın olmadığı bir senaryoyu kabul etmek istemiyorsun. Kafandan milyon tane düşünce geçiyor. Fakat kabullenmekten başka çaren olmadığını anlamaya başlayınca, sessizce oturup ağlıyorsun.