Kadın beni görünce ağlamaya başladı.lan benim hanımın biraz daha yaşlanmış hali bu.saçlarin çoğu beyazlamış yüzü solmuş göz altları torba torba olmuş. doktor dedikleri adam işte esin canan dedi. karşımda beynimden on yas daha yaslu biri vardi. buda senin oğlun. hadi bu canana benziyor genede çocuğu hiç tanımıyorum ama.
ilaçlar etkisi ni göstermeye başladı. kafamdaki dumanlar sıyrılmaya başladı. okadar garip şeyler anlattılar ki bumu hayal yoksa öteki hayatımmi hayal arada kaldım. eşimi ve oğlumu bulduğum gün deli hastanesine yatıcam. bian önce düzelmem lazım. Aslında kimyasal ilaçlarla bir nevi beyni yıkayıp sen uzun bir rüya gördün uyan artık diyor beyne. uyanıp yeni hayatına uyum sağlarsa sen iyileşti n diyorlar. uyanmassa yada uyum sağlamassa sen ümitsiz vakasın diyorlar. evimizi temizletin iyileşince orda kalıcaz dedim.
ilk on beş günüm çok güzel geçti canan hergün oğlumla geldi. doktorum patronum hiç yalnız bırakmadı.eve yeni eşyalar almışlar patrona çok borçlandım. canan sekreterlik yapardı eskiden. şimdi patron onada bir iş ayarlamiş. ekonomik olarak da düzelme vakti geldi. iyileşmek için ne benim nede hastanenin özel bir çabası olmadı aslında. Sadece ben durumu kabullendim ilaçları saatlerinde aldım.
Böylece süreci kisalttim ve 34.gün beni eve yolladılar. Sakın ilaçlarını bir saat bile olsa geciktirme lafını unutmamamız lazım. sonradan anladim ki meziyet onlardaymis...