Soğuk kışı atlattıktan sonra bir gün 4 kişilik küçük grup olarak mamut avına çıktık mızraklarımız penislerimiz kadar sert ve dimdikti.
Hayvanın bizi farketmemesi önemli idi bu yüzden sessizdik kayanın arkasına gizlendik ve ilk mızrağı ben fırlattım başının üstüne ok gibi
saplandı. Hayvan kaçmaya başladı, peşinden koştuk ve ardı ardına bir kaç daha mızrak sapladık. Hayvan daha fazla dayanamadı ve yere yığıldı.
Akşam eti yerken yapılan muhabbetler söylenen şarkılar zihnimde canlandı. Hayvanın derisini yüzerken bir kaplan koşarak üstümüze doğru geldi
hayvan heybetli idi ve çoktan birimizi altına aldı sıra bana gelmişti ki mızrağımı kulağına saplayabildim. Bu yeterli olmayacakki kendimi
tepeden aşşağıya düşerken buldum . Ateşler adına dizim çok kötü idi aldığım en kötü hasar bu değildi ama buda yeterince kötüydü.
Birkaç gece süren topallamanın ardından eski gücüme kavuştum. Grubumuz konusunda oldukça hassastım babam bu grubun lideri idi ve
bende onun izinden devam etmeliydim erkek kardeşim "takkar" liderlik ile ilgili öğütlerini hatırlıyorum
"kim olursa olsun itaatsizliğin cezası ölüm" demişti öyleki bir keresinde gibi yeni kalkmışlardan birini grubun önünde öldürmek zorunda kaldım.
Aidiyet herşeydi oğlum benim tek evladım umarım baban kadar sert ve güçlü olursun ona olabildiğince sert davranıyordum gözlerinde o gücü görmek
istiyordum fakat maalesef çok yumuşaktı onu gruptan uzaklaştırmanın doğru olduğunu düşündüm böylece kendi grubunu kendisi oluşturacaktı.
Gruptan ayrıldığı gece başarılı olacağı konusunda ümit ediyordum. Kubar benim biricik oğlum keşke seni o halde bulmasaydım beni affet ...